Σε μια κρίσιμη χρονικά περίοδο για τους εκπαιδευτικούς διεξήχθη το 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ.
Εν μέσω επίταξης, με απολύσεις να κρέμονται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τον λαιμό του κάθε συναδέλφου μέσω εφαρμογής του νέου πειθαρχικού, της αξιολόγησης, της κινητικότητας-διαθεσιμότητας, των υποχρεωτικών μετατάξεων και μεταθέσεων, απορρίφθηκε η πρόταση των ΣΥΝΕΚ να αλλάξει η ημερήσια διάταξη και να συζητηθεί πριν από οτιδήποτε άλλο το φλέγον θέμα των απολύσεων. Έτσι, το πρώτο θέμα που απασχόλησε το συνέδριο ήταν η μείωση της εισφοράς (!). . .
Η πρόταση υπερψηφίστηκε από ΠΑΜΕ-ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ με το επιχείρημα πως "Το εισόδημα των εκπαιδευτικών έχει δεχτεί συντριπτικό πλήγμα" μειώθηκε η συνδρομή από 15 σε 10 ευρώ ετησίως.
Ο κάθε συνάδελφος έγινε πλουσιότερος κατά 40 λεπτά τον μήνα και η ΟΛΜΕ φτωχότερη κατά αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ το χρόνο. Και η απόφαση αυτή ελήφθει την στιγμή που συνάδελφοι τίθενται σε αργία με την εφαρμογή του νέου πειθαρχικού και χρειάζονται στήριξη τόσο οικονομική όσο και δικαστική, οι απολύσεις είναι προ των πυλών, και ένα εύρωστο απεργιακό ταμείο είναι αναγκαίο για υλοποίηση κινητοποιήσεων διαρκείας.
Αντί λοιπόν να ασκηθεί πίεση για εξορθολογισμό της διαχείρισης των οικονομικών της ΟΛΜΕ, οι ΠΑΜΕ-ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ προτίμησαν (προφανώς λαμβάνοντας υπόψιν τους νέους συσχετισμούς που οδήγησαν και στη δημιουργία ενός αριστερού προεδρείου) την τακτική της "Καμμένης Γης". Τους κυβερνητικούς τους καταλαβαίνω. Άλλοι ευθύνονταν για την κακοδιαχείριση των ταμείων της ΟΛΜΕ και όχι οι ίδιοι που τόσα χρόνια είχαν την πλειοψηφία. Όπως άλλωστε και στο κοινοβούλιο. Το ΠΑΜΕ όμως τι συμφέρον έχει από την οικονομική διάλυση του ταμείου της ΟΛΜΕ;
Και σε τελική ανάλυση, ποιος αισθάνεται οικονομική ανακούφιση με τα 40 λεπτά τον μήνα που θα παραμένουν στην τσέπη του όταν οι μισθοί έχουν καταβαραθρωθεί και η εργασιακή επισφάλεια στο δημόσιο βρίσκεται προ των πυλών; Ο Λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Όποιος γνωρίζει ας με διαφωτίσει...
13/7/2013
Μανώλης Φραγγίδης
Εν μέσω επίταξης, με απολύσεις να κρέμονται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τον λαιμό του κάθε συναδέλφου μέσω εφαρμογής του νέου πειθαρχικού, της αξιολόγησης, της κινητικότητας-διαθεσιμότητας, των υποχρεωτικών μετατάξεων και μεταθέσεων, απορρίφθηκε η πρόταση των ΣΥΝΕΚ να αλλάξει η ημερήσια διάταξη και να συζητηθεί πριν από οτιδήποτε άλλο το φλέγον θέμα των απολύσεων. Έτσι, το πρώτο θέμα που απασχόλησε το συνέδριο ήταν η μείωση της εισφοράς (!). . .
Η πρόταση υπερψηφίστηκε από ΠΑΜΕ-ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ με το επιχείρημα πως "Το εισόδημα των εκπαιδευτικών έχει δεχτεί συντριπτικό πλήγμα" μειώθηκε η συνδρομή από 15 σε 10 ευρώ ετησίως.
Ο κάθε συνάδελφος έγινε πλουσιότερος κατά 40 λεπτά τον μήνα και η ΟΛΜΕ φτωχότερη κατά αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ το χρόνο. Και η απόφαση αυτή ελήφθει την στιγμή που συνάδελφοι τίθενται σε αργία με την εφαρμογή του νέου πειθαρχικού και χρειάζονται στήριξη τόσο οικονομική όσο και δικαστική, οι απολύσεις είναι προ των πυλών, και ένα εύρωστο απεργιακό ταμείο είναι αναγκαίο για υλοποίηση κινητοποιήσεων διαρκείας.
Αντί λοιπόν να ασκηθεί πίεση για εξορθολογισμό της διαχείρισης των οικονομικών της ΟΛΜΕ, οι ΠΑΜΕ-ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ προτίμησαν (προφανώς λαμβάνοντας υπόψιν τους νέους συσχετισμούς που οδήγησαν και στη δημιουργία ενός αριστερού προεδρείου) την τακτική της "Καμμένης Γης". Τους κυβερνητικούς τους καταλαβαίνω. Άλλοι ευθύνονταν για την κακοδιαχείριση των ταμείων της ΟΛΜΕ και όχι οι ίδιοι που τόσα χρόνια είχαν την πλειοψηφία. Όπως άλλωστε και στο κοινοβούλιο. Το ΠΑΜΕ όμως τι συμφέρον έχει από την οικονομική διάλυση του ταμείου της ΟΛΜΕ;
Και σε τελική ανάλυση, ποιος αισθάνεται οικονομική ανακούφιση με τα 40 λεπτά τον μήνα που θα παραμένουν στην τσέπη του όταν οι μισθοί έχουν καταβαραθρωθεί και η εργασιακή επισφάλεια στο δημόσιο βρίσκεται προ των πυλών; Ο Λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Όποιος γνωρίζει ας με διαφωτίσει...
13/7/2013
Μανώλης Φραγγίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου