ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, Κριτική ανάγνωση του ΠΔ

Μετά από μελέτη του θεωρητικού και γεμάτου γενικότητες ΠΔ 70 σελίδων για την αξιολόγηση, προκύπτουν τα εξής ερωτήματα:

1. Στο άρθρο 2 προβάλλεται ο σκοπός της αξιολόγησης που είναι «η βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου, προς όφελος των μαθητών και της κοινωνίας». 

-Η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου δεν επηρεάζεται τη στιγμή που οι δαπάνες για την παιδεία βρίσκονται στο 2,51% επί του ΑΕΠ;

-Η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου είναι ανεξάρτητη από τα 2000 κενά εκπαιδευτικών;

-Η παρεχόμενη εκπαίδευση στα παιδιά που δεν έχουν τον καθηγητή τους, στους μαθητές των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ που δεν έχουν διδαχτεί βασικά μαθήματα ειδικότητας από την αρχή της χρονιάς με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πάρουν δίπλωμα ειδίκευσης θα αξιολογηθεί και από ποιους;

-Η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου εξασφαλίζεται με καταργήσεις σχολικών μονάδων, συμπτύξεις τμημάτων (27 μαθητές σε κατευθύνσεις Λυκείων) και με περικοπή ωρών για την κάλυψη των κενών; 

-Η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου δε σχετίζεται με την ουσιαστική, περιοδική καθολική  επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που έχει καταργηθεί εδώ και δεκαετίες; Με την ανυπαρξία των κατάλληλων υποστηρικτικών  δομών ( ενισχυτική διδασκαλία, σχολικοί ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί);

-Η ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου μπορεί να επιτευχθεί σε παγωμένες από το κρύο αίθουσες, με πολλούς μαθητές να υποσιτίζονται, με 1,5 εκατομμύριο ανέργους (πολλοί από τους οποίους είναι γονείς των μαθητών μας), με 25000 αστέγους, με 4000 αυτοκτονίες, με μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση που σαρώνει την ελληνική κοινωνία;  

 2.  Το άρθρο 4 καθορίζει τα κριτήρια αξιολόγησης μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται: διαπροσωπικές  σχέσεις και προσδοκίες, βαθμός πρόσληψης των δυνατοτήτων και αναγκών των μαθητών, διδακτική ικανότητα, παιδαγωγική κατάρτιση κ.α. 

-Πόσο μετρήσιμα και αντικειμενικά μπορούν να είναι κριτήρια σαν και αυτά, που ούτως ή άλλως επιδέχονται μόνο ποιοτικές μετρήσεις (διδακτική ικανότητα, παιδαγωγική συμπεριφορά, ευσυνειδησία, υπευθυνότητα);

3.  Το άρθρο 5 αναφέρεται στον ποιοτικό χαρακτηρισμό και την κλίμακα βαθμολόγησης των εκπαιδευτικών οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως εξής: «ελλιπής», «επαρκής», «πολύς καλός», «εξαιρετικός». Ωστόσο θα πρέπει να τονιστεί ότι οι γενικοί περιγραφικοί χαρακτηρισμοί "επαρκής", "πολύ καλός", "εξαιρετικός" στην συνέχεια αξιολογούνται εκ νέου με εσωτερική βαθμολογία. 

Δεν αρκεί δύο εκπαιδευτικοί να είναι "πολύ καλοί". Πρέπει να τοποθετηθούν και σε μια κλίμακα ώστε να φαίνεται πόσο πιο "πολύ καλός" (!) ή πόσο πιο πολύ "εξαιρετικός" (!) είναι κάποιος. Δεν είναι προφανής ο τρόπος που η κεντρική εξουσία θα προάγει από όλους τους "εξαιρετικούς" αυτούς που έχουν περισσότερα μόρια από το 81 μέχρι το 100?


4. Στο άρθρο 16, αναφορικά με τα κριτήρια αξιολόγησης της κατηγορίας "Επιστημονική και επαγγελματική ανάπτυξη":

Πόσο λογικό είναι το παρακάτω:
Εάν ένας εκπαιδευτικός διαθέτει μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς τίτλους (έναν ή περισσότερους) αλλά δεν έχει τρία από τα παρακάτω προσόντα:

i)Είναι κάτοχος δεύτερου πτυχίου ή έχει μετεκπαιδευτεί σε Διδασκαλείο ή διαθέτει βεβαίωση σπουδών σε αντικείμενα που αφορούν στην τέχνη και τον πολιτισμό από αναγνωρισμένο δημόσιο φορέα.

ii)  Διαθέτει πιστοποίηση στις Τ.Π.Ε. επιπέδου I ή II.

iii)     Γνωρίζει μία, τουλάχιστον, ξένη γλώσσα σε επίπεδο Β2

iv)     Έχει παρακολουθήσει πρόγραμμα επιμόρφωσης στις Σ.Ε.Λ.Μ.Ε. ή στις Σ.Ε.Λ.Δ.Ε..

ν) Υπήρξε ή είναι υπότροφος του I.Κ.Υ

νί) Έχει εκδώσει ένα (1), τουλάχιστον, βιβλίο με ISBN, ή έχει συμμετάσχει σε δύο (2)    , τουλάχιστον, συλλογικούς τόμους ή έχει δημοσιεύσει ένα (1), τουλάχιστον, άρθρο σε περιοδικό με κριτές.

εμπίπτει στην κατηγορία "Επαρκής", στην ίδια δηλαδή κατηγορία που θα ενέπιπτε αν στα τυπικά του προσόντα είχε μόνο(!) δύο από τα παραπάνω προσόντα, μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο, ή απλώς πτυχίο πανεπιστημίου. Δηλαδή, για το μόνο μετρήσιμο μέγεθος της αξιολόγησης ισχύει η παρακάτω εξίσωση:

Πτυχίο Πανεπιστημίου = Πτυχίο Πανεπιστημίου + Μεταπτυχιακός τίτλος + Διδακτορικός τίτλος + 2 από τις 6 προαναφερθείσες προϋποθέσεις < Πτυχίο Πανεπιστημίου + 3 από τις 6 προαναφερθείσες προϋποθέσεις < Πτυχίο Πανεπιστημίου + 3 από τις 6 προαναφερθείσες προϋποθέσεις < Πτυχίο Πανεπιστημίου + Μεταπτυχιακός τίτλος + 3 από τις 6 προαναφερθείσες προϋποθέσεις = Πτυχίο Πανεπιστημίου + Μεταπτυχιακός τίτλος + Διδακτορικός τίτλος + 3 από τις 6 προαναφερθείσες προϋποθέσεις.

 6. Το ΠΔ έρχεται ως συνέχεια του  Ν. 4024/2011 (ενιαίο μισθολόγιο − βαθμολόγιο), ο οποίος είναι ένας ακραίος νόμος, που συνδέει το βαθμό με τον μισθό. Σύμφωνα με το νόμο αυτό στον επόμενο βαθμό δεν θα προάγονται όλοι όσοι έχουν περάσει με επιτυχία τη δοκιμασία της αξιολόγησης, αλλά ένα ποσοστό τους. 
Αδυνατεί το Υπουργείο να καταλάβει πως το προτεινόμενο σύστημα αξιολόγησης πέρα από το ότι θα καθηλώσει μισθολογικά πολλούς συναδέλφους και κάποιους άλλους θα τους οδηγήσει στην απόλυση ή στον υποβιβασμό βαθμού (διότι εκτός από το Ν. 4024/2011, σχετίζεται με τους νόμους 4057/2012 για το πειθαρχικό δίκαιο των ΔΥ και τον Ν.4093/2012 για την αργία και τη διαθεσιμότητα των ΔΥ καθώς επίσης και με το Ν. 3528/2007(Δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας)) θα δημιουργήσει ένα άκρως αντιεκπαιδευτικό κλίμα στα σχολεία, αφού οι πελατειακές σχέσεις ανάμεσα σε μαθητές, διευθυντές, εκπαιδευτικούς, αιρετούς, περιφέρειας και κεντρικής εξουσίας θα ενισχυθούν και η συνοχή του Συλλόγου καθηγητών θα κατακερματιστεί αφού θα ισχύει η αρχή "Ο Θάνατός σου, Η Ζωή Μου"?


Η Τρικομματική Συγκυβέρνηση των «σωτήρων» της πατρίδας με το 3ο μνημόνιο έχει συμφωνήσει για απολύσεις 25000 Δημοσίων Υπαλλήλων το 2013. Το όχημα για τις απολύσεις κατά δηλώσεις υπουργών θα είναι η αξιολόγηση. Είναι προφανές ότι με το ΠΔ επιδιώκεται η μεταφορά όλων των ευθυνών για τα προβλήματα του δημόσιου σχολείου στις πλάτες των εκπαιδευτικών! 

Παράλληλα προετοιμάζεται το έδαφος για την αξιολόγηση/ αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων με στόχο την κατηγοριοποίησή, την υποβάθμιση ή και το κλείσιμο όσων θεωρηθούν «αντιπαραγωγικά»!   
Η εκπαιδευτική κοινότητα πρέπει να αντιταχθεί συλλογικά  στην προσπάθεια αυτή που θέλει ένα χειραγωγημένο δάσκαλο/καθηγητή, καθηλωμένο μισθολογικά, με τον εφιάλτη της απόλυσης να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του. Η ελληνική κοινωνία γνωρίζει πολύ καλά πως στην Ελλάδα των μνημονίων αν υπάρχει ακόμη δημόσιο σχολείο αυτό οφείλεται στο φιλότιμο και την αξιοπρέπεια του εκπαιδευτικού που καθημερινά δίνει και την ψυχή του για να στηρίξει τους μαθητές του  να σταθούν όρθιοι την ώρα που όλα γύρω τους μοιάζουν διαλυμένα. 

Και η προσφορά αυτή ευτυχώς δεν υπόκειται σε ποιοτικούς χαρακτηρισμούς και κλίμακες βαθμολόγησης…


28/1/2013
Φραγγίδης Μανώλης