Απεργία ΑΔΕΔΥ (πότε, για ποιους και γιατί)

Εδώ και μέρες η ΟΛΜΕ ζητά την έμπρακτη συμπαράσταση των εργαζομένων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα στην κατεύθυνση της δημιουργίας μετώπου αγώνα απέναντι στη φασιστική κατρακύλα της κυβέρνησης , που εν μέσω διακοπών προέβη στην έκδοση του γνωστού προεδρικού διατάγματος το οποίο επί της ουσίας στέλνει στην ανεργία χιλιάδες συναδέλφους μας και ταυτόχρονα απαγορεύει όχι μόνο την απεργία αλλά το δικαίωμα της σκέψης και της συζήτησης για αυτή. 

Εδώ και μέρες εμφανίζονται δεκάδες κείμενα συμπαράστασης από μαθητές, συλλόγους γονέων και σωματεία εργαζομένων ζητώντας το αυτονόητο: την άρση της επιστράτευσης δηλώνοντας ότι τα αιτήματα των καθηγητών δεν είναι συντεχνιακά αλλά αφορούν την πορεία της δημόσιας εκπαίδευσης από εδώ και πέρα. 

Και ενώ είναι φανερό ότι το κλίμα αλλάζει σε  κάποιο βαθμό υπέρ των καθηγητών, η ΑΔΕΔΥ αποφασίζει να συμπαρασταθεί. Αγνοώντας την έκκληση της ΟΛΜΕ για απεργιακή κινητοποίηση  την πρώτη μέρα της προτεινόμενης απεργίας, την Παρασκευή, η ΑΔΕΔΥ κηρύσσει την Δευτέρα το μεσημέρι απεργία για την Τρίτη (!), μέρα που το σύνολο σχεδόν των εκπαιδευτικών θα βρίσκεται σε διαδικασία ενημερώσεων και γενικών συνελεύσεων.

Πέρα από τον προφανή παραλογισμό, να απαιτεί από τις κατά τόπους ΕΛΜΕ να καλέσουν τους συναδέλφους σε απεργία με ανακοίνωση που θα διάβαζαν όταν ήδη θα είχαν πάει στην δουλείά τους, γίνεται, απροκάλυπτα πια, εμφανής η πρόθεση διάσπασης του κινήματος.

Είναι προφανές πως επιδίωξη της πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΕΣΑΚ) δεν είναι η συμπαράσταση, αλλά η επί της ουσίας ακύρωση και υπονόμευση της προσπάθειας συσπείρωση των εκπαιδευτικών.